3: Vriendinnen boven alles - Ann Brashares

Chicklit, staat er op de rug van dit boek.

Vergis je niet, jongens (ik zou meisjes kunnen zeggen, maar het voelt op deze blog eerder als een statement om dat nìet te doen) - dit boek is géén luchtige vakantielectuur die je op een middag op het strand even uitloopt. Tenzij je een gebruind gezicht met twee witte strepen in wil want HALLELUJAH.

Tranen met tuiten heb ik gehuild bij dit boek. Niet één stille traan bij het omslaan van een bladzijde, nee, echt een hele waterval. Dit is goed, dacht ik snikkend, dit bewijst nog maar eens dat chicklit enkel het afbeelden van de wereld door een vrouwelijke lens is, en dat de emoties erin even diepgaand zoniet diepgaander zijn dan de laatste Brusselmans. Snik snik.

Raad ik het boek aan? Ja. Ook als je vroeger de eerste vier boeken in de serie nìet verslonden hebt, en ze niet zevenentwintig keer gelezen hebt. Ook als je nìet religieus alle spijkerbroeken in de kringwinkel paste in de hoop een magische broek te vinden (beken ik met het schaamrood op de wangen), ook als je de films nìet standaard kijkt als je nood hebt aan comfort-brainfood... Ook dàn. 

Vriendinnen boven alles is het vijfde deel in de spijkerbroekreeks van Ann Brashares, maar kan ook als een standalone gelezen worden. Dus ontdek je ze nu pas, dan hoef je niet eerst vier boeken voor dertienjarigen door te spitten vooraleer je aan dit meesterwerk kan beginnen - al kan ik dat eigenlijk wel heel erg aanraden.

Logischerwijze kan ik weinig zeggen over plot, personages of wendingen zonder spoilers te verklappen, dus dat zal ik ook niet doen. Rest me alleen nog dit te zeggen: dit boek, jongens. Dit boek moet je deze zomer gelezen hebben. Misschien niet op het strand, maar een keer op een bewolkte dag met een tas thee aan je zijde. Het zal je niet teleurstellen.

Boek 3/1000: Vriendinnen boven alles - Ann Brashares

395 pagina's

4/5 - Want snif.

2: Villa Magdalena - Santa Montefiore

67% van mijn beslissing dit boek te lezen had te maken met het feit dat het zich (gedeeltelijk) in Toscane afspeelt. De andere 33% was het feit dat het in mijn moeders boekenkast stond en ik al een tijd op zoek was naar een Montefiore om eens te proberen. Het schijnt namelijk nogal een fenomeen te zijn, Santa Montefiore. Zo'n fenomeen dat je een boek van haar niet te pakken kunt krijgen in de bibliotheek, tenzij je gaat kamperen aan het fictierek van auteurs beginnend met M.

Ik kom graag in de bib, maar dat gaat me net wat te ver. Dus haalde ik deze uit mijn moeders kast - keek er dan zo ongeveer een half jaar niet meer naar om. Ik weet niet of het komt omdat de kaft me niet zo aansprak, of de achterflap, of misschien rustte er gewoon een vloek op dit boek, want ik kwam er niet aan toe.

Tot twee weken geleden. Een stukje. En vorige week nog een stukje. En toen liet ik het weer liggen, tot ik mezelf gisteren vermande en besliste het gewoon in één ruk uit te lezen. Dus dat deed ik dan. (Ondertussen kuiste mijn lief het hele huis, dus of ik het boek nu goed vond of niet, ik blijf in dit verhaal degene die aan het langste eind trok.)

Ik moet toegeven dat ik heel wat stukken in dit boek geskimd heb. Het duurde me allemaal nogal lang, en de personages lieten me niet helemààl koud, maar echt van het blad springen deden ze ook niet. Bovendien - het spijt me - vind ik de vertaling van dit boek echt niet zo geslaagd. Heel vaak voelde een woord vreemd aan, en kon ik gewoon perfect raden wat er in het Engels gestaan zou hebben. Dat is dan misschien beroepsmisvorming, maar het stoorde me wel.

Al vier alinea's en nog niet eens iets over het plot verteld, het is te merken dat ik dit bloggen nog niet lang doe. Long story short: een statig Engels hotel, een Italiaans landhuis, een stiefmoeder met een verwende stiefdochter, een razend knappe schilder met een gevolg van giechelende Engelse dametjes en een verlaten kerkje aan de Engelse kust. Oja, en intriges, intriges en meer intriges.

Op papier heeft dit boek dus alles waar ik van houd, en toch greep het me niet vast. Misschien is Santa Montefiore toch niet voor mij weggelegd. Dat is jammer, maar ook een klein beetje een opluchting: hoef ik alvast niet te gaan kamperen op het pleintje voor de bibliotheek. Ik ben leerkracht in dit dorp, het zou geen al te beste indruk maken.

Boek 2/1000: Villa Magdalena - Santa Montefiore

430 pagina's

3/5 - Omdat ik zie dat het een goedgeschreven boek met een vernuftig plot is - alleen voel ik het niet.

1: Meg Cabot - Mag het een maatje meer zijn?

Ik ben al fan van Meg Cabot sinds ik op mijn twaalfde per ongeluk het tweede boek van the Princess Diaries uit het rek trok in de Fnac. Ik las de eerste zin - iets over een maandagochtendritueel met cornflakes, het staat me nog op het netvlies gedrukt - en de rest was geschiedenis.

Jarenlang heb ik niet geweten dat er méér boeken van haar waren dan die twee boeken die ik op een druilerige zaterdag in het Wijnegem Shoppingcenter gevonden had. Je kan me dus mijn vreugde wel voorstellen toen ik tijdens mijn studententijd haar naam voor de grap eens ingaf in Google.

Voor alle duidelijkheid: Meg Cabot heeft zo ongeveer 100 boeken geschreven, waarvan 20 Princess Diaries, novella's meegerekend. Ooit las ik het volledige oeuvre van Agatha Christie op volgorde van verschijnen, en dat ben ik bij Cabot nog steeds van plan. Er is namelijk niets, maar echt werkelijk niets wat die vrouw verkeerd kan doen. Ik wou dat ìk zo'n heldere, komische en toch rebelse schrijfstijl had.

Mag het een maatje meer zijn? Is het eerste deel in de Heather Wells-serie, een romcom meets detective over een vrouw die ooit een tienersterretje was. Vergane glorie, maar nog steeds behoorlijk wat glorie als je het mij vraagt. Heather is een durfal, niet op haar mondje gevallen en tot over haar oren verliefd op haar huisbaas. Dat alleen al zou in de handen van Cabot voldoende zijn voor een sprankelend boek, maar dan vallen er ook nog eens twee meisjes per ongeluk in een liftschacht in de studentenflat (sorry, studentenhuis) waar Heather werkt.

Hilarity ensues.

Dat alles overgoten met een sausje anti-fatshaming vòòr dat anti-fatshaming cool was onder influencers. Serieus, jongens, Meg Cabot is een van de authentiekste schrijfsters die ik ken. Als je nog nooit een boek van haar geprobeerd hebt, laat vandaag dan de dag zijn. Ze beginnen al aan zes euro op Kobo, en je krijgt er urenlang leesplezier voor in de plaats (tot daar dit helaas ongesponsorde promopraatje).

Terug naar de orde van de dag!

Boek 1/1000

Mag het een maatje meer zijn? - Meg Cabot.

367 pagina's

5/5 - Nu denken jullie zeker 'lap, die geeft alles keiveel punten' - MAAR NEE. Meg Cabot is gewoon een heldin en het is toeval dat dit mijn eerste review is. Einde.