6: Portrait of my heart - Meg Cabot

Ik dacht eigenlijk dat ik na de vorige Cabot eerst een andere roman had gelezen, maar blijkbaar ben ik meteen verder gegaan met deze. Ik kan je wel vertellen dat ik in tussentijd ook De oorlog die ik eindelijk won las, het vervolg op De oorlog die mijn leven redde, en dat ik die in elk geval absoluut kan aanraden. Ook als je normaal geen kinderliteratuur leest zou deze je wel eens zeer aangenaam kunnen verrassen: niet zozeer om de plot, want die is in grote lijnen wel al een aantal keer geschreven, wél omdat de personages in het boek zo sterk zijn.

Laat dat nu net zijn (haha, mooie overgang gevonden) waar Meg Cabot ook zo sterk in is: personages. Portrait of my heart is het vervolg op Where the wild roses grow. Het koppel van het eerste boek komt dan ook terug in het tweede: het is hun zoon die dit keer op liefdespad gaat. Altijd leuk om bekende personages terug te zien in een andere rol. Cabot slaagt erin om al haar personages een zeer unieke stem te geven, waardoor het altijd een feest is over hen te lezen. Dat ze dat kon wist ik al van haar latere boeken, maar het is fijn te merken dat dat ook in haar allereerste romans al zo was.

Eerlijk is eerlijk: dit boek wist me minder hard te boeien dan zijn voorganger. In tegenstelling tot  de personages, die zeer kleurrijk en uniek waren, vond ik de plot af en toe wat langdradig, alsof er complicatie op complicatie gestapeld werd om toch maar vooral aan het juiste aantal woorden te komen. Enkele stukken heb ik dan ook eerder geskimd. Een ander probleem met deze eerdere boeken is dat Cabot nogal losjes omgaat met consent. Nu weet ik dat het in stationsromans van die generatie erg geliefd was om de hoofdrolspeler nogal eh... ondernemend te maken wanneer hij zijn geliefde het hof maakt, maar van sommige delen weet ik toch heel zeker dat ze nu absoluut niet meer door de beugel zouden kunnen. Ik herken dit van pakweg Every boy's got one en ik weet ook dat dit in haar latere boeken geen issue meer is. Hier stoorde het me.

Nu ben ik wel streng natuurlijk, maar over het algemeen is dit een perfect boek om lekker opgerold in de zetel te lezen met een tas chocomelk erbij, en liefst nog een knapperig haardvuur. Ik las het op ons terras, in vijfenveertig graden en tussen geopende verfpotten die naar me stonden te lonken om straks toch maar de slaapkamer weer te gaan verven... Maar ik moet zeggen dat het dan ook overeind weet te blijven.

Boek 6/1000: Portrait of my heart - Meg Cabot
369 pgs.
3/5 - Because consent is everything.